Romeo bez Juli
On miał, ona była, dla niego, przez niego
Nagle, jak Romeo bez Juli, jak Julia bez Romea
Gdy nie ma jednego, czas lękiem zamiera
Kiedyś się odnajdą, jak miłości krzyczą wiersze
-Czemu wciąż w to wątpię? -Skończone co pierwsze
Dafne ich przestrzegła, że będzie bolało
Choć mieli już wszystko to było za mało
Niczym martwe ciało, kąsane po mału
Byli tak bezbronni gdy serca z kryształu
Śpieszyli się kochać jak Twardowski uczy
Gdy się ciało śpieszy człowiek łatwo grzeszy
Mieli trwać na zawsze, jednością na wieki
Ciało jeszcze blisko, lecz duch już daleki
Marzenia - fale o skały, plany kroplą w przestrzeni
Ten kto tu zostaje błąka się w jesieni
Piękne słowa wróżek to cienie na ścianie
Światłem zwabione, nic z nich nie zostanie
Constantsearch
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz